O leczeniu SM i chorobie

ze na etapie diagnostyki, a inne dla osób poważniej chorujących. Trzeba przyznać, że koszty leczenia stwardnienia rozsianego są dosyć wysokie, jednak można liczyć na refundację przynajmniej części kosztów związanych z leczeniem st

O leczeniu SM i chorobie

Programy leczenia stwardnienia rozsianego

Osoby chore na stwardnienie rozsiane mogą brać udział w różnych programach leczenia. Jedne z nich przeznaczone są dla osób, które znajdują się jeszcze na etapie diagnostyki, a inne dla osób poważniej chorujących. Trzeba przyznać, że koszty leczenia stwardnienia rozsianego są dosyć wysokie, jednak można liczyć na refundację przynajmniej części kosztów związanych z leczeniem stwardnienia rozsianego, a poza tym można korzystać z różnych sposobów leczenia tej choroby.

Dzięki temu osoby chore na stwardnienie rozsiane mogą przez długi okres czasu pozostawać w miarę dobrym zdrowiu. Uczestnicząc we właściwym programie leczenia mogą pozostawać aktywne i zapominać na co dzień o chorobie co na pewno pomoże w zapobieganiu jej rozwojowi.


Odnośnie objawów SM w Wikipedii

SM może wywoływać całą gamę objawów, włączając w to zaburzenia czuciowe (niedoczulica, przeczulica, parestezje), osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśniowe, trudności w poruszaniu się, w koordynacji ruchowej i utrzymaniu równowagi. Mogą pojawić się również: problemy z mową (tzw. mowa skandowana przy uszkodzeniach móżdżku), połykaniem (dysfagia), widzeniem (np. spadek ostrości wzroku, oczopląs, widzenie podwójne), nasilone zmęczenie, ostre lub przewlekłe zespoły bólowe. Objawy porażenia międzyjądrowego, zwłaszcza u młodego pacjenta i porażenia obustronnego, powinny budzić podejrzenie SM. Częste są również zaburzenia poznawcze różnego stopnia oraz objawy depresji lub labilnego afektu13. Ponadto często dochodzi do zaburzeń zwieraczy takich jak nietrzymanie moczu, nagłe parcie na mocz, zatrzymanie moczu, zaparcia.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane


Wikipedia i kryteria McDonalda

Z uwagi na bogatą symptomatologię stwardnienia rozsianego brak jest swoistego testu, badania laboratoryjnego czy neuroobrazowego, które mogłoby pozwolić na jednoznaczne postawienie diagnozy. Jednocześnie wraz z postępem w leczeniu modyfikującym przebieg choroby konieczne stało się sprecyzowanie schematów diagnostycznych pozwalających na wczesne postawienie diagnozy i wdrożenie stosownej terapii.

Pierwsze przyjęte kryteria opublikowano w 1965 roku na podstawie prac Panel on the Evaluation of Experimental Trials of therapy in Multiple Sclerosis pod kierunkiem George'a A. Schumachera. Zawarta w nich konieczność udowodnienia rozsiania objawów choroby w czasie i przestrzeni oraz zastrzeżenie wykluczenia innych możliwych i lepiej tłumaczących objawy przyczyn choroby, stanowią podstawę kolejnych zaleceń diagnostycznych i obowiązują do dziś.

Opublikowane w 1983 roku kryteria Posera opierały się przede wszystkim na analizie przebiegu występowania kolejnych rzutów. Najważniejszym badaniem dodatkowym było badanie płynu mózgowo-rdzeniowego. Na tej podstawie pacjentów można było zakwalifikować do jednej z pięciu grup:

Klinicznie pewne SM (wystąpienie dwóch rzutów choroby z objawami z dwóch ognisk)
Wsparte badaniami laboratoryjnymi pewne SM
Klinicznie prawdopodobne SM
Poparte laboratoryjnie prawdopodobne SM
Nie SM

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryteria_McDonalda



© 2019 http://informator.suwalki.pl/