Ceremonia pogrzebowa - jak godnie podejść do tematu?

ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży. Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobko

Ceremonia pogrzebowa - jak godnie podejść do tematu? zakład pogrzebowy sopot

Mogiła nieznanego żołnierza

Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b


Rodzaje grobów

Rodzaje grobów
Tradycyjne

ziemne pojedyncze (bez prawa murowania) - grób do którego chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe); bez prawa murowania - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się trumnę ze zwłokami lub szczątkami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej trumny, ze zwłokami lub szczątkami
grobowce rodzinne - niewielkie budowle mogące pomieścić trumny w części nadziemnej i podziemnej

Urnowe

ziemne pojedyncze - grób do którego chowa się urnę z prochami i zasypuje ziemią
ziemne rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
murowane pojedyncze - grób do którego, chowa się urnę z prochami
murowane rodzinne (dwumiejscowe) - grób służący do pochowania więcej niż jednej urny z prochami
katakumby - pomieszczenie podziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków w trumnie lub prochów w urnie
kolumbarium - miejsce naziemne posiadające nisze, przeznaczone do pochowania zwłok, szczątków lub prochów w urnie
Groby nieznanego żołnierza ? zazwyczaj wydzielone w specjalnej strefie cmentarza groby, będące często grobami masowymi.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b


W większości krajów

W większości krajów, dopuszczających tę formę pochówku praktykuje się zakopywanie urn w płytkich grobach ziemnych lub ustawianie urn w kolumbariach za cienką płytą w ścianach krypt cmentarnych (nekropoliach) lub galeriach cmentarnych. W prawie wszystkich krajach związkowych Niemiec jest to w zasadzie jedyna dozwolona forma pochówku prochów1. Niektóre kraje związkowe Niemiec wydają jednorazowe pozwolenia na zatopienie prochów w rozkładalnej biologicznie urnie na pełnym morzu, ponadto niektóre z powyższych dopuszczają na zatopienie prochów w obszarze wód przybrzeżnych lub zakopanie w rozkładalnej biologicznie urnie w lesie. W niektórych krajach świata praktykowane jest też rozsypanie spopielonych prochów. W Polsce oraz w niemieckiej Mecklemburgii-Pomorzu Przednim2 prawo zezwala wyłącznie na rozsypanie prochów na terenie cmentarza. W niektórych krajach, np. w Szwajcarii czy USA dopuszczalne jest przechowywanie urny z prochami w domu rodziny zmarłego lub zakopanie jej w dowolnie wybranym miejscu. We Francji w 71% przypadków urna z prochami zabierana jest do domu, w 21% złożona na cmentarzu a w 8% prochy zostają rozsypane.

Czas pogrzebu od chwili śmierci, za kilkoma wyjątkami, nie jest ściśle przepisany. Niemieckie kraje związkowe zakazują pogrzebu wcześniej niż 48 godzin od zgonu; najpóźniejszy możliwy czas pogrzebu jest regionalnie zróżnicowany, przykładowo Bawaria nakazuje na swym terytorium chować zmarłych w ciągu 96 godzin od zgonu, a Szlezwik-Holsztyn w ciągu 216 godzin3. W większości państw dopuszcza się niekiedy ponadtygodniowe lub dłuższe opóźnianie pogrzebu, aby móc zorganizować manifestacyjny jego przebieg oraz umożliwić udział w nim przyjezdnym z odległych zakątków Ziemi.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrzeb



© 2019 http://informator.suwalki.pl/